Activ in Utrecht oppaken Vluchtelingen in Ter Apel

Spandoek bij de actie.

Gruwelijk koud was het gisteren op de demonstratie van Vluchtelingen Op Straat (VOS) in Utrecht. De zelforganisatie protesteert tegen het bikkelharde asielbeleid van de Nederlandse overheid. Op het Domplein in Utrecht trotseerden zo’n 20 vluchtelingen en een handjevol solidaire activisten de snijdende wind.

“Ik ben niet bang”, stelde Mohamed van VOS, ondanks de arrestatie vorige week van 20 actievoerende Somalische vluchtelingen bij Ter Apel. “Er is geen keuze. Wij hebben veel problemen. We moeten doorgaan.” De demonstratie van gisteren was bedoeld in solidariteit met de opgesloten actievoerders in de illegalenbajes bij Rotterdam Airport. De 20 arrestanten hadden een tentenkamp opgezet bij het oprotcentrum Ter Apel, omdat ze gedwongen worden op straat te leven. Zonder verblijfsvergunning mogen ze niet werken. Zelfs in de meest basale levensbehoeften kunnen ze niet voorzien. Velen van hen leven van de liefdadigheid van anderen, en als hun netwerk uitgeput raakt, komen ze letterlijk op straat terecht. Dat is de realiteit van veel afgewezen vluchtelingen.

Achter het spandoek de kinderwagens.

Diverse vluchtelingen pakten de microfoon. “Mensen hebben in de geschiedenis altijd gemigreerd”, zei Mustafa, een van de organisatoren van de demonstratie. “Maar in Nederland mag dat blijkbaar niet.” Een vrouw vertelde dat het moeilijk was om als vrouwelijke vluchteling op straat te moeten slapen. “Nederlanders moeten zien wat er gebeurt met vluchtelingen. Er moet meer steun komen van Nederlanders. Dit beleid kan zo niet”, zei iemand anders.

De aanwezige “legale” activisten spraken hun steun uit naar de vluchtelingen. “Jullie moeten geen negatieve beslissing krijgen van de IND. Maar beter zou het zijn als er geen procedures meer zouden zijn voor vluchtelingen. Jullie zijn allemaal welkom, wat mij betreft. De grenzen moeten weg”, aldus activiste Joke Kaviaar. Ook Doorbraak en STIL spraken hun solidariteit uit met de strijd van de vluchtelingen.

Nog een spandoek.

De opkomst was niet hoog. Dat is bijzonder jammer, maar deels wel verklaarbaar door de korte termijn waarop de actie was georganiseerd. We moeten samen vechten, solidair zijn. We moeten elkaar leren kennen en elkaar steunen. De strijd van deze vluchtelingen gaat over essentiële levensbehoeften: onderdak, eten, kleren. Ze zijn hier, maar van de Nederlandse staat mogen ze hier niet zijn, nergens zijn. Hun bestaan op zichzelf wordt ontkend, verdraaid, onmogelijk gemaakt.

De noodzaak van het protest was gisteren nog eens extra voelbaar. De deelnemers waren zodanig aan het verkleumen dat de demonstratie eerder werd beëindigd. Maar wie van de aanwezige vluchtelingen zou de komende nacht buiten moeten doorbrengen?

Een aantal actievoerders.