Inmiddels hebben ook Irakezen zich bij de Somaliërs gevoegd.
Bescherming van vluchtelingen? Onzin. Hulp? Onbetaalbaar! Nou ja, vooruit: tegen een hoge prijs dan. Let wel: de wet moet gehandhaafd worden, ten gunste van de maffiastaat. De Somaliërs die momenteelbivakkeren voor de deur van de IND in Den Bosch hebben maar terug te gaan naar het afknijpregime in de vrijheidsbeperkende locatie Vught of Ter Apel waar ze dagelijks moeten stempelen en de gemeentegrens niet over mogen. Gevangenen van de hoop op een toekomst, de strijd om een bestaan, de chantage van de maffiastaat. Alleen zo mogen ze leven, onder voortdurende dreiging en dwang. Op deze manier worden ze gedwongen om te wachten tot de dood erop volgt. De prijs van vluchten dient te worden betaald met een niet geleefd leven in een vijandig land. Willen ze dat niet, dan is er een eenvoudige oplossing: ‘vrijwillig’ terugkeren naar dat land dat zelfs door de Raad van State te gevaarlijk wordt bevonden om mensen heen te deporteren. Van de Raad van State mogen de Somaliërs zelfs niet opgesloten worden! Althans, niet in een detentiecentrum. Geen enkele garantie verder, want een vrijheidsbeperkende locatie mag wél. Alles kan en mag volgens de regels van de afpersing van Don Leers. De Somaliërs moeten beschikbaar blijven, heet dat in vreemdelingenbeleidsjargon.
Hoe ze ooit de term ‘vrijwillige terugkeer’ hebben uit kunnen vinden is me een raadsel! Dat moet wel uit de koker van een zeer geraffineerde malafide organisatie komen. Wie anders kan iets dat wordt afgedwongen ‘vrijwillig’ noemen? De Somaliërs hebben groot gelijk om de sleutels van hun ketenen niet langer zelf ‘vrijwillig’ te hanteren door in de vrijheidsbeperkende locatie in Vught te blijven. En ze hadden vorig jaar gelijk toen ze de eerste tentenkampen opzettenin de barre winterkoude bij Ter Apel. En ze hadden in mei dit jaar weer gelijk, samen met zoveel andere vluchtelingen, in het snelgroeiende tentenkamp in Ter Apel, en nu in Den Bosch!
Het verhaal van de Somaliërs nu is in de kern het verhaal van zoveel andere vluchtelingen, al dan niet voorzien van rechtelijke uitspraken. De lijfspreuk van de bende van Leers en alle bendes die hem nog zullen opvolgen zal altijd hetzelfde inhouden, in het ene jasje of het andere: eigen volk eerst. De afpersingspraktijken van Gerd gaan vandaag de rivaliserende maffiabende PVV nog niet ver genoeg. Opsluiten en deporteren naar een naburig land, luidt het credo. De maffiabendes staan elk aan één kant van de Somaliërs klaar om hun ‘recht’ te doen gelden, de wetgeving als machinegeweren in de aanslag: hun ‘recht’ op dit land. Trappelend van ongeduld staan ze klaar om het stukje grond voor het IND-kantoor in Den Bosch te heroveren op de vijandelijke burgers zonder papieren die weigeren de hoge prijzen te betalen die zij, de maffiosi, rekenen voor vrijheid, voor leven. Afdragen zul je! En anders verzuip je maar met je uitspraak van de Raad van State. U gaat maar zwemmen met de vissen!
De IND gaat onderhandelen, hoor je dan. Een lachertje! Het komt neer op “Ga terug naar Vught!” Daar zouden de Somaliërs dan kunnen gaan zitten hopen op een andere politieke wind na de verkiezingen. Het is de bekende wortel die wordt voorgehouden. Het is het verschil tussen een dreun krijgen van de een of een dreun krijgen van de ander. Van de een ga je morgen dood en van de ander vandaag. Meer of minder respijt van een ongeduldige maffiabaas voor wie je in het gunstigste geval niks meer waard bent dan een betekenisloze worm. Ach, een andere politieke wind, of die nu uit het westen of uit het oosten komt, het maakt geen donder uit. De IND zal de IND blijven. De vrijheidsbeperkende locatie de vrijheidsbeperkende locatie. Het detentiecentrum het detentiecentrum. Deportaties deportaties. De ‘bescherming’ van vluchtelingen zal altijd met een prijs komen die zo uit een film van Martin Scorsese zou kunnen worden gehaald, making you an offer you can’t refuse: “Die or live dying”.
Joke Kaviaar
