Occupy? Dat gebeurde dus daadwerkelijk dáár. De straatarme en volkomen kansloze en uitgebuite 99 procent? Die kon je daar gedurende 9 dagen op de stoep ontmoeten. Een kamp van in totaal dertig op straat gezette Somaliërs hield er stand, kou of geen kou, want ze hadden geen keus. Waar de Occupy-kampen van de protesterende Nederlanders, die elders kunnen gaan slapen als het ze te koud wordt, overal in het land worden getolereerd – niet altijd van harte, maar toch -, hoef je het als dakloze uitgeprocedeerde niet te proberen. Wie keek er naar om? Haast niemand, behalve de staatsterroristen, maar die wil je niet hebben. Niks geen halve maatregelen of gepraat over uitkeringen, want die hebben de vluchtelingen niet eens. Neen. Keiharde vervolging en repressie. Racisme van de bovenste plank. Terreur met een hoofdletter T.
Geen dak boven je hoofd? Dát kan geregeld worden! En dus lokten de DT&V en de IND de mensen naar binnen. Nee, er zou niets gebeuren. Nee hoor. De vreemdelingendienst stond niet klaar. Nee hoor, er waren geen cellen gereserveerd in uitzetkamp Rotterdam. Nee hoor. Kom, praat met ons over je problemen. We vinden wel een oplossing. Dus je bent dakloos? Dáár is de arrestantenbus, we hebben een dak voor je, en een muur, en een deur, en tralies. Dáár heb je je dak! Maar niet de sleutels van de deur. Niet de sleutels tot een beter bestaan. Niet meer klagen en zeuren nu!
Het ergste soort mensen dat je kan tegenkomen in je zoektocht naar een luisterend oor zijn deze laffe ambtenaren die zich voordoen als redelijk, die praten over ‘terugkeer’ alsof het werkelijk een optie is en voor het overige tegen betaling doof en blind zijn. Maandenlang hebben ze op mensen ingepraat, hun best gedaan om een vertrouwensband op te bouwen, zodat, op het moment suprême, de netten kunnen worden uitgegooid en dichtgetrokken. Kom me niet aan met het verhaal dat deze mensen alleen maar hun werk doen! Dat we tegen hen nog geen boe of bah mogen zeggen omdat ze hun loonstrookje van vadertje staat krijgen. Waarom zouden we ook boe of bah zeggen? Het helpt helemaal niks! Luisteren deze lieden ooit naar mensen? Nee. Gelijk terugslaan lijkt me effectiever. Boehoe, meneer Leers, “kom niet aan onze mensen”, hoor ik je alweer zeggen. Ik zeg: blijven jij en ‘jouw’ mensen met je verraderlijke klauwen van déze mensen af!
Dáár hadden we allemaal moeten zijn! Daar, in Ter Apel. Daar had heel Nederlands Occupy bij moeten zijn. Ik had er ook moeten zijn. Maar we kunnen niet zijn waar de staat het initiatief neemt om razzia’s te houden, ID controles uitvoert, vingerafdrukken afneemt, waar trams worden stilgezet om ‘illegalen’ te vangen, waar mensen in de val worden gelokt. We kunnen niet in de agenda’s van de jachthonden kijken. Het is maar één situatie van de vele. Misschien moeten we een alarmlijn opzetten. Staan ze ergens te controleren? Erop af! Vluchtelingen Op Straat (VOS) demonstreert de laatste tijd vaker in verschillende steden. Daar kunnen we bij zijn. Laten we er allemaal naar toe gaan. Wat kan óns nu gebeuren? Wij hebben toch papieren!? Een klap voor onzr kop? Pepperspray? Arrestatie? Overleven we wel weer. We komen wel weer vrij. We kunnen wel weer een keer naar huis. Dus laten we ertussen gaan staan. Laat de smeris de klere krijgen, en de geillegaliseerden onze steun.
Gaat dit te ver? Is dit te grof? Wat er in Ter Apel is gebeurd, dát is pas grof. Het is het laagste, en je hoort er niemand over! Waar is nu Beau van Erven, die een grote bek opzette voor Mauro? Waar is nu Youp van ‘t Hek, die zo leuk over Yossef wist te schrijven, dat 9-jarige jongetje dat in Alkmaar woont en weg moet? Wanneer zien al die BN-ers in dat het niet gaat om één zielig ‘geval’, maar dat het een beleid is dat wordt gevoerd ten einde mensen zo murw te maken dat ze vertrekken, ook al kunnen ze niet vertrekken? Dat de regeringen die beweren ons te vertegenwoordigen als kooplieden op een markt de migranten uitkiezen die ‘we’ kunnen gebruiken en de rest dumpen als afval? De verontwaardiging van de vooroplopende BN-ers is als altijd selectief, moet verkoopbaar zijn aan het grote publiek, zoals boeken en cd’s. Protesterende vluchtelingen, die zijn niet zielig. Die zijn lastig. Die moeten weg. Strijdbaarheid? Verzet? Valt niet uit te leggen. Lijdzaamheid, da’s zoals het hoort. Je kunt beter gaan huilen en jammeren. De vuist op tafel? Vooral niet doen. In actie komen? Uit den boze! Maar wat anders kan je doen om te overleven, of om solidariteit in daden om te zetten? Wat anders dan jezelf met hand en tand te verdedigen?
Wat valt er nog te zeggen? Niets meer. Laten we wat gaan dóen! Ook wij kunnen ons moment kiezen, we hoeven niet te wachten tot de jachthonden op pad worden gestuurd en we het zoveelste verhaal horen. We kunnen naar de jachthonden en hun bazen toegaan, naar de ambtenaren en hun wapens. We kunnen opzoeken de kantoren van de DT&V, de IND, de vreemdelingendienst, de marechaussee, de politici, de ministers, ze zijn niet zo moeilijk te vinden. Om te beginnen en op zijn minst, laten we vooral meedoen met vluchtelingenprotesten en demonstraties, laat die mensen niet alleen ervoor staan!
Hier bijvoorbeeld:
11 december, Rotterdam: demonstratie bij uitzetkamp Rotterdam, waar nu die twintig Somaliërs gevangen zitten, om 15:00 uur. Voorverzamelen: P&R uitgang metrostation Meijersplein, Meijersplein, om 14:00 uur. Neem spandoeken mee, en dingen om herrie mee te maken.
18 december, Ter Apel: demonstratie bij ‘vrijheidsbeperkende locatie’ Ter Apel, waar die twintig Somaliërs gekampeerd hebben en zijn opgepakt. Om 14:30 uur verzamelen: viaduct uitzetcentrum Ter Apel.
Tot daar en dan of ergens anders!
Joke Kaviaar
